In memoriam II

Η μπασκετική σεζόν ξεκινάει και στον ΠΑΟ γιορτάστηκε όπως έπρεπε με μία φοβερή γιορτή για την αποχώρηση του αρχηγού Φραγκίσκου Αλβέρτη. Δε νομίζω να υπήρξε άνθρωπος που να μην συγκινήθηκε από την ατμόσφαιρα στο γήπεδο και τα λόγια του Φράγκι και των υπολοίπων. Παρέδωσε το χρίσμα σ'αυτόν που έπρεπε και φυσικά θα είναι δίπλα στην ομάδα όπως όλα δείχνουν. Όπως φαίνεται άλλωστε η ομάδα έχει και με το παραπάνω τα φόντα να καλύψει την απουσία του, μιας και δεν έπαιζε και πολύ τελευταία αλλά σίγουρα ήτανε μορφή μέσα στην ομάδα στον ψυχολογικό και οργανωτικό τομέα. Αλλά από ηγέτες βρίθει αυτή η ομάδα. Μην ξεχνάμε άλλωστε οτι ο Μπίλης πήρε όλη την εθνική στις πλάτες του φέτος ενώ για τα ηγετικά προσόντα παιχτών σαν τον Σάρας δε θα μιλήσω καν. Η ομάδα φέτος μου μοιάζει ανίκητη. Είναι άλλωστε και στα φιλικά ενώ κέρδισε με άνεση 2 φορές την ΤΣΣΚΑ ακόμη και με τον Βεργίνη και τον Σερμαντίνι μέσα. Η πληρότητα σε όλες τις θέσεις είναι πρωτοφανής ενώ ειδικά στη θέση του άσου και του σέντερ οι επιλογές πλέον είναι τόσες πολλές που ο Ζοτς θα πρέπει να ρίχνει κλήρο. Ο Τέπιτς δείχνει πολύ καλά στοιχεία, ο Καλάθης είναι σφαίρα και με απίθανη πάσα, ο Σερμαντίνι μου μοιάζει με νέο Βράνκοβιτς σε στυλ ενώ ο Μπόγρης ήτανε πρωταγωνιστής και διαρκώς πρώτος σκόρερ στην εθνική νέων κλπ. Η παλία φρουρά είναι γνωστή αν και λίγο λαβωμένη. Αλλά με τόσες πρωτοκλασάτες λύσεις φέτος θα πάει περίπατο η ομάδα νιώθω.

ΥΓ. Ο Νίνης έχει βγάλει μάτια, αλλά έπαιξε 10 λεπτά με την εθνική με αντιπάλους της πλάκας και όταν όλα είχανε κριθεί. Ο τζιόλης που δεν έχει στον ήλιο μοίρα μπήκε βασικός. Τί άλλο θα δούμε? Και μετά φωνάζουμε για τον Τεν Κάτε...Πάμε αύριο να καβαλήσουμε...